Een reis van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan
Een cruise doen is één, maar een interessante route volgen is twee. Een route door het Panamakanaal leek ons de moeite waard om enkele merkwaardige plaatsen te bezoeken en het kanaal, dat door de wildernis loopt voor een volledige dag te ontdekken en te “beleven”.
Op 23 april vertrekken wij op Zaventem voor een vlucht naar San Juan in Puerto Rico met een overstap in New York. Na een overnachting in het Caribe Hilton hotel nemen wij met enkel medereizigers een taxi naar de cruisekade. Hier worden wij, na het registreren in de terminalhal, snel bevrijd van onze bagage, die wij niet meer zien vóór de middag.
Aan boord van het cruiseschip, de “Serenade of the Seas”, begeven wij ons, in afwachting dat de hut beschikbaar en de bagage ter plaatse is, naar het zelfbedieningsrestaurant. Hier worden wij weer verrast door de gezellige inrichting en de overvloedige buffetten, die opgesteld staan in “eilanden”, waardoor het aanschuiven wordt vermeden.
Dit schip, de “Serenade of the Seas”, is nog nieuw; het werd in augustus van 2003, te water gelaten en meet 88000ton, bij een lengte van 293m en breedte van 32m. Het behoort toe aan de rederij “Royal Caribbean”. Deze rederij werd in 1969 opgericht door drie Noorse reders, die schepen lanceerden voor cruises in de Caraïben. Nieuwe schepen werden in een snel tempo gelanceerd, waarbij er naar gestreefd werd steeds groter te bouwen. Er werd meer en meer belang gehecht aan de faciliteiten, die men trachtte aan te bieden aan de passagiers. Zo introduceerden zij het “atrium”, een verticale ruimte, die zoals in een luxueus hotel over meerdere dekken loopt. Snelle liften suizen in glazen kokers op en neer, terwijl beneden pianomuziek weerklinkt. Op de reeks van de grootste schepen, het zogenaamde “Eagle type”met een tonnenmaat van 142000ton ( de QMII is 150000ton), kan men in het middengedeelte wandelen in de “Royal Promenade”, een vier dekken hoog atrium met winkeltjes, cafetaria en een pub met terrasjes.Op het laagste dek bevindt zich een ijspiste waar dagelijks een spectaculaire ijsshow gegeven wordt.
Deze rederij bezit heeft momenteel 19 schepen in de vaart, waarvan sommige na een transatlantische oversteek ‘s zomers in Europa varen.
Wij maken een verkenningstocht over de bovendekken, waar zich een binnen- en een buitenzwembad bevinden met de nodige jacuzzis. Er zijn meer dan genoeg ligstoelen voorzien en vermits wij hier in een zalig klimaat vertoeven, zullen wij hiervan de volgende dagen zeker gebruik maken.
Een sportterrein (basket of volley), een minigolf, een kinderspeelbad met glijbaan, een golfsimulator en een klimmuur achter aan de schouw bieden verstrooiing tijdens een dag op zee.
Stipt om 17h00 worden wij opgeroepen voor de “veiligheidsdrill”, een verplichte oefening op elk schip. Met het zwemvest, dat in elke hut beschikbaar is, begeven wij ons naar een verzamelplaats op dek tegenover de reddingsboten waar wij “in geval van bittere nood” moeten plaatsnemen en waar onze aanwezigheid wordt gecontroleerd.
Vervolgens haasten wij ons voor het diner, dat om 18h00 begint voor de gasten van de 1ste “shift”. De eerste avond is informeel (zoals de meeste avonden trouwens). In het restaurant “Reflections” zoeken wij het nummer van de tafel die voor ons is gerserveerd.
Het restaurant bestaat uit een sfeervol ingerichte ruimte met twee verdiepingen. Onze tafel bevindt zich in een kleinere, aanpalende zaal, waar het rustig is, maar waar wij het spectaculaire zicht op het hoofdrestaurant missen.
Wij worden bediend door twee vriendelijke Indiërs: de kelner is een dame en de assistent-kelner is haar echtgenoot. Bij het keuzemenu geven zij uitleg over de waaier van mogelijkheden, waardoor iedereen aan tafel verschillende gangen kan kiezen.
Wij delen de tafel met een Belgisch, Sabine en Yves en een Engels koppel, zodat het een prettige mengelmoes wordt van soms Engels, soms Nederlands praten.
Om 21h00 hebben wij de mogelijkheid een show mee te maken, maar tegen onze gewoonte zoeken wij de hut op; de vermoeidheid van de reis eist zijn tol.
Ondertussen heeft het schip de kade verlaten, richting St. Thomas.
De volgende morgen is mijn vrouw, Hilda, paraat om in het fitness center mee te doen aan “stretchen” en “aerobics”. De les begint om 7h30 (!). Zoals te verwachten is dit een vrouwenzaak: een twintigtal ladies laten zich afjakkeren op het tempo van discomuziek; ondertussen maak ik gebruik van de fitnesstoestellen. Loopbanden, fietsen en krachttoestellen van professionele kwaliteit staan hier gratis ter beschikking. Terwijl ik deze, in “lage versnelling”, uittest, heb ik een indrukwekkend uitzicht over de voorplecht vanaf een hoogte van ca 30m.
Ondertussen zijn wij aangemeerd in Charlotte Amalie, op St. Thomas.
Het is de hoofdstad van de Amerikaanse Maagdeneilanden (St. Thomas, St. John en St. Croix), die een afzonderlijk territorium van de VS vormen. Hier hadden de Denen rond 1675 een nederzetting, waar druk ruilhandel gedreven werd in wapens, goud, suiker, katoen, rum enz. In 1917 verkochten de Denen deze bezittingen aan de VS. Momenteel verwelkomt men hier elk jaar ca 1.5 miljoen bezoekers.
Aangezien wij reeds vroeger hier geweest zijn, doen wij het kalm aan en beperken wij ons tot een bezoek aan de taxfree winkels bij de cruiseterminal. Men speculeert hier op het vermoeden dat hier zaakjes te doen zijn en inderdaad van de duizenden cruisepassagiers die hier wekelijks rondlopen, zal een groot aantal zich laten verleiden tot een aankoop van gouden sieraden of foto-en videotoestellen. Enkel met een goede kennis van de officiële prijzen en de kwaliteit kan men een oordeel vellen.
In de namiddag varen wij weer af om koers te zetten naar Oranjestad.
’s Avonds bezoeken wij deze keer wel het theater, dat zoals bij de meeste cruiseschepen vooraan gelegen is. Het is een zaal met twee verdiepingen en biedt plaats aan ongeveer 1000 man. De uitrusting is zeer volledig en biedt alle mogelijkheden voor belichting, geluid en computergestuurde regie. Na een inleiding van de “cruisedirector”, treden de “Diamonds” aan. Eerst hebben wij het niet door maar na enkele bekend klinkende liedjes, blijkt dit inderdaad de groep te zijn die jaren geleden in de hitparade scoorden. Enkele leden zijn wel vervangen door jongere exemplaren.
Vooraleer in Aruba aan te komen hebben wij nog een ganse dag op zee. Het dagprogramma, dat telkens op de hut wordt bezorgd, vraagt nu wel meer aandacht, om te vermijden dat wij niet de godganse dag in een ligstoel op dek hangen. Na de obligate ochtendfitness en het ontbijt met verleidelijke en overvloedige mogelijkheden nemen wij toch de tijd om een uurtje in de zon te liggen en tussendoor in het zwembad te plonsen.
Volgens het programma wordt er in het theater info over Aruba gegeven. Ter plaatse lijkt ons dat nogal langdradig en wordt teveel de nadruk op het winkelen gelegd, waardoor wij besluiten om een andere activiteit op te zoeken.
Ondertussen is een wijnproefsessie begonnen en alhoewel wij geen van beide enige diepgaande kennis van wijn hebben, besluiten wij deel te nemen uit nieuwsgierigheid. In het restaurant zijn reeds een 50-tal mensen halverwege deze aangename bezigheid. Na elk proefglas zie ik Hilda, meer blos op de wangen krijgen. Gelukkig duurt dit niet lang meer, zodat zij alles nog onder controle heeft en meer moed om hierna een les in salsa te volgen in de Vortex lounge op het hoogste dek.
Leden van het theatergezelschap leren ons de beginselen van deze Latijns-Amerikaanse dans; de basis figuren worden eenvoudig uitgelegd zodat de meesten onderons na een uurtje geen mal figuur meer slaan. Ondertussen wordt er wel hartelijk gelachen met de pogingen om dit onder de knie te krijgen. Wij worden uitgenodigd om één van de volgende dagen een vervolgles te nemen.
Buitenstaanders staan er niet bij stil dat de meeste van zulke activiteiten totaal gratis zijn en er voor zorgen dat de uren voorbijvliegen.
Deze avond is het “captains cocktail” en zijn wij uitgenodigd in alweer een andere lounge, waar wij de kapitein te zien krijgen. Wij worden getrakteerd op schuimwijn en hapjes, waarna men de gelegenheid heeft op de tonen van een orkest, de dansvloer onveilig te maken.
De dag daarop meren wij aan in Aruba. Vooraleer van boord te gaan kijk ik op één van de vele Pc’s, die zich op de verschillende dekken bevinden, naar mijn E-mail. Het was een ervaring voor mij om, vanaf dit schip, dat zich nu bijna in Zuid-Amerika bevindt, mijn E-mail box te kunnen openen en waar nodig antwoord te geven. Voor deze diensten moet men normaal betalen, maar als trouwe cruiseganger me deze rederij hadden wij 30min gratis toegang gekregen.
Aruba is één van de ABC eilanden, die deel uitmaken van de Nederlandse Antillen (naast de meer noordelijk gelegen eilanden groep-St Maarten en St. Eustatius, die ook onder Nederlandse invloed staan).Zij worden ook de “benedenwindse Nederlandse Antillen” genoemd en bestaan uit Aruba, Curaçao en Bonaire. De Hollanders waren in de 17de eeuw in deze regio bedrijvig als “handelaars”; zij beroofden de Spaanse armada’s en leenden hun diensten voor de bevoorrading van de ontluikende Britse en Franse kolonies.Na een terugval van deze glorie, werden deze eilanden terug belangrijk toen in Zuid Amerika olie gevonden werd en er op Aruba en Curaçao raffinaderijen gebouwd werden. Na de instorting van deze industrie ging men zich toeleggen op het toerisme.Dit bleek voor Aruba een succesverhaal, want hotels en casino’s rezen uit de grond en cruiseschepen kozen Oranjestad als aanlegplaats.De witte zandstranden en de belastingvrije winkels zijn natuurlijk niet vreemd aan dit succes.
Vanaf de pier kunnen wij de stad gemakkelijk te voet bereiken. Onderweg prijzen Arubanen een toeristische toer of een bezoek aan één van de vele goudwinkels aan. Voor deze laatste gebruiken zij een truc om de toeristen naar hun winkels te lokken: een bon voor een gratis juweel wordt uitgedeeld, geldig in een winkel verderop. En warempel het werkt, want velen komen in deze winkel hun presentje halen en sommigen kopen bij het zien van al het moois iets extra bij.
Aan de drukke kustlaan zien wij een mix van Hollands-Caribische gebouwen, met boetieks en drukke winkelcentra.
Door het toerisme hebben het Engels en Spaans aan populariteit gewonnen, terwijl het Nederlands de officiële voertaal is, zoals wij zelf ondervonden in winkels. Men begint steeds in het Engels, maar bij navraag blijken zij inderdaad het Nederlands meester te zijn. Verder spreekt men hier nog “Papiamento” (van het Spaanse woord papia dat “geklets”betekent). Het is ontstaan uit de mengtaal die planters, Hollandse kooplui, Portugese joden, Spaanse missionarissen en plaatselijke indianen spraken. Deze taal wordt onderwezen op school. Enkel voorbeelden:
Welkom bon bini
Hoe gaat het met u? can ta bai ?
Met mij gaat het goed mi ta bon
Dank u zeer masha danki
Buiten het drukke Oranjestad kan men aan de ander zijde van dit ca 8km brede eiland een “natuurlijke brug” zien. Het is een 30m lage en 7m hoge brug die door het zuurhoudend grondwater is gevormd door oplossing van de kalk in de rotsen.
Ten noordwesten van Oranjestad liggen de prachtige stranden Palm Beach en Eagle Beach. Het zijn de schoolvoorbeelden van beelden zoals men ze ziet op de toeristische folders: turkoois schakeringen van het zeewater, witte zandstranden en de palmbomen om het prentje volledig te maken.
In de namiddag keren wij terug naar het schip. Na de strenge controle bij de loopbrug (dubbele controle van identiteit en handbagage) komen wij in het prachtige atrium. Een violist creëert heerlijke muziek en geniet daarmee veel bijval bij enkele tientallen mensen. Wanneer hij Fiddler on the Roof speelt wordt het muisstil en staat iedereen in vervoering te luisteren. Ondertussen zijn meer passagiers op de muziek afgekomen en is er op de balkons van het atrium geen plaatsje meer vrij. Nadien speelt hij nummers op aanvraag van de vooral Spaanssprekende passagiers, die spontaan meezingen met de volgende stukken.
Telkens wordt hij bedankt met een geweldig applaus van de uitbundige menigte.
Met spijt verlaten wij deze happening omdat het tijd wordt voor het diner.
Vannacht komen wij in een andere tijdzone, zodat wij onze klok één uur mogen terugdraaien, waardoor wij natuurlijk een uurtje meer nachtrust hebben. Wij varen nu westwaarts, richting Panamakanaal, dat wij na een dag op zee zullen bereiken en waar wij nieuwsgierig naar uitkijken.
Flor Gabriëls
Tel 03.828.61.48
|
