Naar Scandinavië en Rusland over zee : Helsinki , St. Petersburg en Tallin (deel II)
Nadat wij de vorige dagen kennis hebben gemaakt met Oslo en Stockholm, meren wij nu aan in Helsinki.
In 1812 riep tsaar Alexander, Helsinki uit tot hoofdstad van het toenmalige Russische grootvorstendom Finland. Van toen af groeide deze stad uit van een plaats met enkele duizenden inwoners tot een belangrijke stad met 500000 inwoners. Het werd de draaischijf voor het vervoer in het oostzeegebied en een knooppunt voor luchtverbindingen.
De zon is hier van de partij en de weldadige warmte doet ons de regen van de vorige dagen vergeten. Ook hier maken wij gebruik van een shuttlebus, die ons vlug tot het stadscentrum brengt, waar wij op eigen houtje enkele interessante punten kunnen bezichtigen. Ons gezelschap zoekt al meteen naar “winkelstraten”, maar wij overtuigen hen om eerst de “Rotskerk” op te zoeken. Langs de brede Mannerheimint bereiken wij deze ongewone kerk. Deze is het eigenzinnig resultaat van twee architecten Timo en Tuomi Suomalainen. In plaats van in een woonzone, bouwden zij deze kerk in de heuvels; met dynamiet maakten zij een gat in het graniet aldaar en overspanden dit met een 12m hoge constructie van staal, glas en koperdraad.
In de kerk zien wij de rotswanden nog, waar het water binnensijpelt als symbool voor de zegevierende natuur. Buiten de erediensten demonstreert een pianiste de uitstekende akoestiek en kunnen wij even verpozen in deze sobere plaats.
Terug buiten wandelen wij langs de brede lanen naar het Esplanadi-park, een populair ontmoetingsplaats en inderdaad wij treffen het want er wordt juist een ambachtenmarkt gehouden, waar wij kennis maken met de typisch Scandinavische “huisvlijt”producten: breiwerken, houten speelgoed, dekoratie en zelfs modieuze dameshoeden.
Langs een zijstraat bereiken wij nu het hart en de belangrijkste bezienswaardigheid van de stad: het Senaatsplein en de Dom, (foto1) ontworpen door Carl-Ludwig Engel. De hagelwitte Dom, gebouwd op een hoogte is van ver zichtbaar en vormt met het neoclassicistisch geheel van de omringende regerings- en universiteitsgebouwen het visitekaartje van Helsinki.
Vele jongeren zitten op de trappen van de dom te genieten van de zon. Dit beeld toont het warme karakter van de stad in tegenstelling met het “cliché” van een koude, donkere stad. Wanneer wij langs de Esplanadi, de klasse-winkelstraat terugkeren, zijn onze reisgenoten verblijd, omdat zij hier in de uitstalramen de prachtige glas-en porceleinkreaties van Finse designers kunnen bewonderen.
In de late namiddag keren wij terug naar het schip en installeren wij ons op één van de dekken om de afvaart uit Helsinki te wonen.
Kort na het vertrek, passeren wij grote scheepswerven van Kvearner, waar een nieuw cruiseschip “GLORY” (110000T - Carnival rederij) voor afwerking ligt.
Deze werf is samen met de Franse “Chantier de l’Atlantique”, de Italiaanse “Fincantieri” en de Duitse “Meyer Werft”, hoofdrolspeler voor de bouw van de nieuwe cruiseschepen. Dit feit ontkracht meteen de stelling dat België (Boel en Cockerill! ) als Europees land niet kon concurreren tegen de zogenaamde lageloonlanden voor de scheepsbouw
’s Avonds na het diner nemen wij weer plaats in het immense theater, om te genieten van gekende musicalfragmenten, gezongen door een zangeres; zij brengt onze gekende stukken uit Evita, Les Misérables, Cats enz op een grandioze wijze.
De volgende dag staan wij te popelen om de volgende aanlegplaats, diep in de Finse Golf, te bezoeken: St Petersburg, gebouwd door tsaar Peter de Grote. Deze stad was meer dan twee eeuwen de Russische hoofdstad en kreeg geregeld een andere naam aangemeten (Leningrad en Petrograd). Omwille van de vele kanalen en bruggen wordt ze ook wel eens het “Venetië van het Noorden” genoemd. Dit jaar werd met allerlei feestelijkheden en veel steun van president Poutin, het 300-jarig bestaan van deze stad herdacht.
Om deze stad te bezoeken heeft men een visum nodig en om dit te vermijden en direct op de belangrijkste plaatsen terecht te komen hebben wij de twee dagen, dat wij hier voor anker liggen, ingetekend voor begeleide bezoeken. ’s Morgens staat een hele reeks bussen reeds klaar aan de kade om de vele passagiers naar hun verschillende bestemmingen te brengen. Wij hebben de eerste dag gekozen voor een kennismakingsrit door de stad. De Russische gidse vertelt ons in (zeer verstaanbaar) Engels wat meer bijzonderheden over deze stad en de streek. Wij vernemen ook dat men hier in de zomer zeer weinig zonnedagen telt en inderdaad het is ondertussen beginnen “pijpenstelen” regenen. Tot overmaat van ramp hebben wij beiden geen paraplu mee omdat dit toch niet in toegelaten was in de musea. Ondertussen hebben wij de haven verlaten en rijden wij door de straten van de stad. Grote appartementsgebouwen, (recentelijk?) geschilderd in een vale gele kleur, overheersen deze omgeving. Geen mens op straat te zien, wat wij toch eigenaardig vinden. Wat verder rijden wij langs de rivier Neva, die de stad doorsnijdt.
Brede monumentale bruggen verbinden de oevers, waar vele toeristische boten liggen te wachten op nieuwsgierige bezoekers. Hier zien wij het enorme complex van de Admiraliteit met zijn kenmerkende vergulde spits. Hier was vroeger een werf, die werd opgericht door Peter de Grote. Nu zijn hier verschillende afdelingen van de marine in ondergebracht. Aan de eerste bezienswaardigheid, waar wij stoppen, de St Isaakkathedraal (foto2)stappen wij uit om dit gebouw te kunnen monsteren. Het wordt momenteel hoofdzakelijk als museum gebruikt, maar de orthodoxe gemeenschap zet zich in om deze kerk terug te kunnen beheren. Samen met de Admiraliteit bepaalt dit gebouw het karakter van de stad. Ook het immense grote plein ervoor met het Astoriahotel is kenschetsend voor de ruimte die hier overal voorzien is.
De aanhoudende regen jaagt ons echter vlug weer in de bus. Tijdens een bezoek aan de andere oever, kunnen wij de voornaamste gebouwen beter in kaart brengen, maar ook hier moet het fototoestel goed beschermd worden tegen de regen.
Terug over één van de brede bruggen komen wij aan de typisch orthodoxe kerk, met zijn speciale uivormige koepels en mozaïeken in de gevels: de “Opstandingkerk”.
Deze wordt ook wel de Kerk van de Verlosser op het Bloed genoemd. In 1881 werd hier de tsaar Alexander II gedood bij een aanslag, omdat hij de boeren bevrijd had van het lijfeigenschap. In 1883 werd met de bouw van deze kathedraal aangevangen.
Op het plein hiertegenover bevinden zich vele kraampjes, waar de lokale bevolking de houten “babushka” poppen, gelakte dozen, amber en deko-eieren aan de man trachten te brengen in gutsende regen.
Wat later rijden wij door de belangrijkste winkelstraat: het Nevskij Prospekt. Alle grote winkelketens hebben hier reeds hun optrekje; het befaamde café door brouwerij “De Koninck” opgezet heb ik niet gevonden!
De volgende dag bemerken dat wij een slechte keuze in de volgorde van uitstappen gedaan hebben: het weer is omgeslagen. De zon schijnt volop tegen een staalblauwe hemel en wij hebben geboekt voor een bezoek aan de ‘Hermitage”. De bus brengt ons vlug tot aan de ingang van dit, aan de oever van de Neva, gelegen museum.
Er staat reeds een lange rij wachtenden voor ons. Onze gidse, met een Mongools trekje, maant ons aan om goed aan te sluiten. Bij de ingang krijgt zij blijkbaar ook een programma dat zij moet volgen, waardoor de honderden bezoekers niet tegelijkertijd op dezelfde plek vertoeven.
Dit reusachtig gebouw was (1762) eigenlijk bedoeld als verblijf voor de tsaar, zijn familie en zijn gasten.Er werd aanvankelijk alleen gedacht aan uiterlijk vertoon en praal. Kunstverzamelingen werden aangekocht en het complex werd steeds uitgebreid en verbouwd tot wat er nu staat : het Winterpaleis, de Kleine Hermitage de Oude Hermitage, het Hermitage Theater en de Nieuwe Hermitage. Vanaf 1852 werden de vele kunstwerken in de Nieuwe Hermitage aan het publiek getoond. In 1917 werd het door de revolutionairen bezet, waarna het later terug door de bolsjewieken als een museum werd opengesteld.
Tijdens onze (vlugge) rondgang staan wij in bewondering voor antieke voorwerpen, gobelins, beelden en schilderijen. De eerste collectie dateert van 1764, toen Catharina II een Berlijnse collectie aankocht, die bestond uit 225 schilderijen van Vlaamse en Hollandse meesters. Elke bekende schilder heeft hier wel zijn plaatsje; van Piccasso kunnen wij zo getuige zijn van de evolutie van zijn aanvankelijke klassieke tot zijn latere schilderstijl.
De kunstvoorwerpen zijn goed beveiligd met elektronica, die ervoor zorgt dat een nijdig alarmpiep klinkt wanneer wij te dicht bij een schilderij komen. Bovendien zitten in elke zaal enkele waakzame vrouwen, die de onachtzame toerist die kunstvoorwerpen zou aanraken ter orde roepen.
Ondertussen krioelt het hier van de bezoekers die dit vermaarde museum zeker willen zien. Het wordt op sommige plaatsen hachelijk om het opgestoken herkennigsteken van onze gidse in het oog te houden, terwijl we trachten om de prachtige zalen, de plafondschilderingen, een gouden koets en de vele andere merkwaardige voorwerpen te bekijken.
Uiteindelijk staan wij rond de middag terug aan de uitgang klaar om de wachtende bus in te stappen.
Ik heb mijn bedenkingen bij het vlugge bezichtigen van deze merkwaardige stad, maar ben uiteindelijk blij dat ik een goede algemene indruk heb gekregen. Misschien een reden om hier later nog eens terug te komen.
Om 18.30h vertrekken wij, terwijl wij in het reusachtig restaurant door het metershoge raam aan de achterzijde van het schip de oevers zien wegglijden. Wat later zakt voor dit raam een gordijn met deze maal een afbeelding van St. Petersburg!
Tallin is de bestemming voor de volgende dag . Deze middeleeuwse hoofdstad van Estland, is voor ons niet echt een belangrijk punt op het programma, maar wij zijn even gretig om deze stad, die vroeger onder Russisch toezicht stond te bezoeken.
Langs een netwerk van bochtige klinkerstraatjes bereiken wij het marktplein. De vele historische gebouwen zijn in zeer goede staat en nieuwe gebouwen, (voor zo ver die er zijn) zijn opgetrokken in een stijl die niet vloekt bij het authentieke. Enkele ingezetenen in historische klederdracht maken het plaatje volledig. De ruime terrassen op de pleinen tonen aan dat gezellig een pintje drinken geen exclusiviteit is van Antwerpen of Brussel!
Voor de lokale neringdoeners is het aanmeren van een cruiseschip een hoogdag. Circa 2000 passagiers overspoelen het stadje op zoek naar DE koop of HET souvenir op de laatste dagen van deze cruise.
De winkels zijn dan ook allen geopend alhoewel het zondag is. Naast de oude stadsmuren hebben vele marktkramers ook hun waren tentoongespreid; de bezoekers bekijken en keuren de vele gebreide sjaals, truien en sokken. Dat de vooruitgang (!) ook hier niet tegen te houden is bemerken wij aan een Mc Donalds restaurant; gelukkig is zelfs dit in een oud huis ondergebracht.
Wanneer wij terug aan boord van de “Constellation” zijn, vertrekt het schip uit deze sympathieke stad om 16.00h en zetten wij koers naar Waarnemünde in Duitsland.
Flor Gabriëls
Tel 03.828.61.48
|
